• Ουσιαστικά, η ίαση της υπέρτασης δεν είναι δυνατή. Με άλλα λόγια, ένας υπερτασικός δεν μπορεί «να γίνει καλά», όπως ένας άρρωστος με πνευμονία. Είναι όμως δυνατό η πίεση να ελαττωθεί στα φυσιολογικά επίπεδα, κυρίως με τακτική και συνεχή λήψη αντιυπερτασικών φαρμάκων, καθώς και με άλλα μέσα, όπως η μείωση του σωματικού βάρους, του αλατιού στο φαγητό, κ.λπ.

• Η καλή ρύθμιση της πίεσης εξαλείφει τελείως τον κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο που αποδίδεται στην υπέρταση και μειώνει σε σημαντικό βαθμό τον κίνδυνο για έμφραγμα. Επιπλέον, μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης ή επιδείνωσης ανεπάρκειας της λειτουργίας της καρδιάς και των νεφρών.

• Για να επιτευχθεί η μεγαλύτερη δυνατή μείωση του κινδύνου για καρδιαγγειακό επεισόδιο δεν αρκεί η χορήγηση αντιυπερτασικών φαρμάκων, αλλά είναι απαραίτητη η άριστη ρύθμιση της πίεσης. Ο κίνδυνος που διατρέχει ένα υπερτασικό άτομο για εγκεφαλικό επεισόδιο ή έμφραγμα δεν εξαρτάται τόσο από το πόσο αυξημένη ήταν η πίεσή του πριν από τη θεραπεία, αλλά κυρίως από το πόσο καλά θα ρυθμιστεί με τη θεραπεία.
• Σε όλα τα υπερτασικά άτομα, η πίεση που πρέπει να επιτευχθεί με τη θεραπεία (πίεση-στόχος) είναι κάτω από 140/90 mmHg (140 η συστολική και 90 η διαστολική) ή και χαμηλότερη, αν είναι ανεκτή. Στους ηλικιωμένους υπερτασικούς (πάνω από 65 ετών) σε καλή σωματική και νοητική κατάσταση η πίεση-στόχος είναι επίσης κάτω από 140/90 mmHg. Αντίθετα, σε ηλικιωμένους με κακή σωματική ή νοητική κατάσταση ο στόχος είναι χαλαρότερος και εξατομικεύεται.
• Στους υπερτασικούς με σακχαρώδη διαβήτη και σ’ αυτούς που πάσχουν από καρδιακή ή νεφρική ανεπάρκεια ή έχουν περάσει έμφραγμα της καρδιάς ή εγκεφαλικό επεισόδιο ο θεραπευτικός στόχος είναι πάλι κάτω από 140/90 mmHg.

• Τα ποσοστά διάγνωσης, θεραπείας και ρύθμισης της υπέρτασης στη χώρα μας (σχήμα 1) είναι παρόμοια με αυτά άλλων αναπτυγμένων χωρών. Δυστυχώς πολλοί δεν γνωρίζουν ότι έχουν υπέρταση (σχεδόν 4 στους 10), αλλά και απ’ αυτούς που το γνωρίζουν, λιγότεροι από τους μισούς επιτυγχάνουν καλή ρύθμιση της πίεσής τους. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, το ποσοστό των υπερτασικών ατόμων που έχουν ρυθμίσει καλά την πίεσή τους δεν ξεπερνά το 20-25% (το πολύ ένας στους τέσσερις). Υπάρχουν λοιπόν, μεγάλα περιθώρια τόσο για τη μείωση των περιπτώσεων αδιάγνωστων υπερτασικών στη χώρα μας, όσο και για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή τους.

Σχήμα 1. Ποσοστά αδιάγνωστων, θεραπευόμενων και ρυθμισμένων υπερτασικών στην Ελλάδα